Verklaringen
De eigen huisarts mag volgens de richtlijnen van de KNMG, de beroepsorganisatie van artsen, geen medische verklaringen geven over eigen patiënten. Dit geldt ook voor verklaringen voor school, werk, gemeente, woningbouwvereniging en dergelijke.
Hieronder vindt u de tekst van de KNMG richtlijn:
Volgens het Besluit en Rapport inzake Geneeskundige Verklaringen, Intercollegiale Informatie en Medische Informatie, uitgegeven door de K.N.M.G., is de behandelend arts niet de aangewezen persoon om schriftelijk of mondeling geneeskundige verklaringen af te geven omtrent gezondheid, ziekte, invaliditeit, arbeidsongeschiktheid, toewijzing van voorzieningen, enz. van zijn patiënten.
Ook verklaringen omtrent spreekuurbezoek en informaties over persoonlijke eigenschappen of omstandigheden van de patiënt mogen in dit kader evenmin door de behandelend arts worden verstrekt.
Voor zover de instelling, welke een verklaring nodig acht, geen genoegen kan nemen met een verklaring van de patiënt zelf, dient zij hiervoor, ter wille van de voor alle betrokkenen noodzakelijk geachte objectiviteit, een keurend of controlerend geneesheer aan te wijzen.
De behandelend arts is veelal onbekend met de criteria welke moeten worden gehanteerd om tot een juiste afweging te komen, die nodig is om het doel waarvoor de geneeskundige verklaring wordt gevraagd, te kunnen beoordelen. Bovendien mag van de behandelend arts, die een bijzondere vertrouwensrelatie met zijn patiënt heeft, niet worden gevraagd dat hij van zijn oordeel in een geneeskundige verklaring blijk geeft, omdat het de vertrouwensrelatie zou kunnen schaden, indien het oordeel niet gunstig voor de aanspraken van de patiënt/cliënt zou zijn.